Ha vrienden,

Dat is een tijd geleden! Door gebrek aan internetmogelijkheden lukte het me niet eerder jullie te vertellen over mijn belevenissen hier. Inmiddels ligt Assisi een behoorlijk tijdje achter me. Assisi is echt prachtig, vooral als je je realiseert dat het stadje in al die eeuwen eigenlijk vrijwel niet veranderd is. Behalve dan al die toeristen die er ronddwalen, maar dat mag de pret niet drukken. Toch is Assisi in de regen anders dan Assisi in de zon. Vorige week zondag, mijn enige volle dag in Assisi stond bol van de stortbuien, helaas. Nou schuil ik nog niet direct bij de eerste regendruppels, maar als er eenmaal een stroompje door de stad gaat van al het water dat er valt, is het toch wel handig een droge plek te zoeken. Eerst was dat in een restaurantje, later was dat op mijn hotelkamer om een groot deel van de F1-race op de Nurburgring te kijken. Beetje jammer, want daarvoor ben ik niet in Italie. Gelukkig werd het aan het einde van de middag weer droog, klaarde het op, maar bleef het wel behoorlijk fris. Alle warme kleren die ik bij me heb (dat zijn er trouwens erg weinig) maar aangetrokken om een beetje warm te blijven en toch naar buiten te kunnen. 's Avonds een heel aardig concert bijgewoond met een viool, een cello en een accordeon. De combinatie lijkt wat vreemd (vond ik in elk geval wel), maar concert was fraai.

Maandag vanuit Assisi vertrokken naar Barchi. Barchi ligt in de streek Le Marche aan de oostkust van Italie. In Barchi heeft een Nederlands stel, Anja en Emile, een B&B. Zij hebben dat een aantal jaren geleden opgezet. Ik heb me laten vertellen dat ze feitelijk een oude schuur hebben gekocht, alleen de buitenmuren en het dak hebben laten staan, en verder alles hebben verbouwd. Ik stel me voor een enorme opgave, maar het resultaat mag er zijn: een stuk op 8 appartementen en 4 kamers voor B&B. Echt heel fraai. Verder is de ligging echt prachtig. De streek is weergaloos. Het is heuvelachtig en net een lapjesdeken van allerlei kleuren. Op elke heuvel is eeuwen geleden een nederzetting geconstrueerd, en eigenlijk is er in al die jaren niks veranderd! Elk dorpje heeft zijn eigen charme en schoonheid, hoe eenvoudig ook. Door de schoonheid en varieteit van het landschap, in combinatie met overal van die schattige dorpjes, geeft de streek een heel plezierige sfeer. Ik ga zeker nog een keer terug naar de Le Marche, maar dan huur ik wel een auto. Gewoon rondrijden, van dorpje naar dorpje, is al een feestje op zich. Gelukkig kon ik Barchi ook zonder auto goed bereiken. Met twee overstappunten op de treinroute en een bus van Fano naar Barchi was ik al een heel eind in de buurt. Toen was het nog wel zo'n 2,5 kilometer lopen, maar dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig ging dat heuvelafwaarts, maar ik was me goed bewust dat ik een paar dagen later dezelfde weg omhoog zou moeten afleggen. Ach, eerst maar een paar dagen lekker uitrusten. En dat heb ik gedaan. Vooral de eerste volle dag in Barchi was het weer nog prima. Lekker een beetje gehangen bij het zwembad en vooral veel, heel veel lezen. Wat een zaligheid. De tweede dag begon stralend en strak blauw, maar eind van de ochtend verschenen al de eerste wolken waarna het 's middags werkelijk met bakken uit de hemel viel. Enzit de Le Marche helemaal dicht en is het een grote grijze wereld. Emile had bedacht om 's middags met een aantal anderen te gaan wijnproeven. Bij deze wijnhandelaar laten Anja en Emile ook de wijn van hun eigen wijngaard bottelen: de Montesoffiowijn. Heerlijke wijnen geproefd. Wel gemerkt dat ik toch meer van de stevige wijnen ben; ze hadden daar ook van die rode en witte wijnen waar je bijna doorheen kijkt en dat heeft wat mij betreft nauwelijks smaak. Maar smaken verschillen, gelukkig maar. Op dinsdag hebben Anja en Emile werkelijk heerlijk voor de gasten gekookt en ook de eerste avond was Emile zo aardig om voor wat eten voor mij te zorgen. Ik had immers niks bij me, en zonder auto (met 2,5 km heen en 2,5 km terug naar het dorpje, waar ze zeggen en schrijven één restaurantje hebben) wordt het toch wat lastig om ergens te komen. Wat dat betreft ben ik hier in Bologna weer meer op mijn gemak;ik kan gaan en staan waar ik wil en kan eten wat en waar ik wil.

Bologna herbergt Europa'soudste universiteit en misschienis het juist daardoor een heel levendige stad.Het is echt heel plezierig om hier te zijn. Het leeft, het sprankelt, overal barretjes en eettentjes en uiteraard prachtige paleizen en andere gebouwen. Op het grote plein, Piazza Maggiore, lopen en hangen de hele dag mensen, en de hele maand juli is er elke avond in de openlucht een film op een enorm scherm. Heerlijk die sfeer! Donderdagavond heb ik de stad al een beetje verkend, maar vandaag ga ik helemaal los. Het is prachtig weer nu, dus heerlijk om te dwalen door de stad.

Gisteren ben ik met een treinritje van ongeveer een half uur naar Modena gegaan. Ik had gelezen in de LP dat Modena het waard was om te bezoeken, dus waarom niet. Wat een leuk stadje! Eigenlijk is het heel klein, maar zo pittoresk en toch met grote allure. De kathedraal van Modena (jawel, werelderfgoed) staat echter al enige tijd volledig in de steigers, dus daar kon ik van de buitenkant weinig van zien. Maar van binnen was het echt groots. Eigenlijk was er aan de voorkant van dekathedraal een soort 'bovenkerk' en een 'onderkerk'. Het is was lastig uitleggen, maar er waren meerdere 'verdiepingen'. Echt bijzonder en heel fraai met oude fresco's en prachtige marmeren beelden. Trouwens ook heeeerlijk gegeten op een van de pleinen in Modena. Gewoon zo'n heel simpel tentje waar het menu met de handgeschreven staat op een bord buiten en waar je dus kunt kiezen uit hooguit zes gerechten, maar smaakvol.... En als er veel locals komen lunchen, dan is dat een goed teken. Modena, maar zeker ook Bologna staan bekend om de kwaliteit van het eten. 'De keuken' is wel behoorlijk vet, waardoor Bologna ook wel la grassa wordt genoemd (de dikmaker). Dus een beetje opletten... Wat dat eten betreft, het begint al 's morgens in het hotel. Ik heb in de afgelopen weken nog niet zo'n rijkelijk ontbijtbuffet gezien. En zoveel zoetigheid! Varierend van grote croissants en kleintjes waar ze een halve pot Nutella in hebben verstopt, tot koekjes en allerlei andere kleine zoetigheden waar je bij wijze van spreken al dik van wordt als je er alleen maar naar kijkt. Elke morgen sta ik mijzelf toe iets anders te proberen, maar met mate.

De streek waarin Bologna ligt en waarvan het de hoofdstad is, heet Emilia Romagna. De streek is behoorlijk vlak en oogt niet heel bijzonder. Wel verrassend dat hier in grote getale wordt gefietst. Dat voelt bijna als thuis. Zowel hier in Bologna als ook gisteren in Modena. De buitenwijken van Bologna zijn in de WOII zwaar gebombardeerd, maar het oude centrum is vrijwel geheel buiten schot gebleven. Indrukwekkend is het drieluik van kleine foto's dat op het Piazza Maggiore is opgehangen ter nagedachtenis aan slachtoffers van de oorlog die veelal op die plek zijn gefusilieerd.

En tot slot heb ik - na de aanschaf van verschillende jurkjes - de verleiding toch niet kunnen weerstaan om ook een paar echte Italiaanse pumps te kopen. Niet van die ordinaire en waanzinnige 'high heals', maar gewoon heel mooie schoenen. Gisteren trok ik - met een van jurkjes en mijn nieuwe schoenen - toch wel behoorlijk wat bekijks. Geweldig. Als ze zelfs op vijftig meter afstand van me stil gaan staan om te kijken en als ze dan - heel galant - complimenten uitspreken, ach, dan ben ik gewoonweg gevleid.

Mensen, ik ga de zon weer in, op zoek naar een lekkere latte macchiato. Inmiddels is mijn familie heel dicht bij mij in de buurt gekomen, en dus wordt het uitkijken naar hun weerzien toch wel steeds groter. Morgen ga ik Bologna verlaten op weg naar de een na laatste bestemming van deze weergaloze reis: Verona. Ongetwijfeld vind ik daar ook weer een internetpunt om jullie verslag te doen. Foto's van al het moois dat ik hier in de afgelopen weken heb gezien (sinds Napels), volgen bij thuiskomst, want ik wil mijn tijd hier in een internetcafé niet verdoen met het uploaden van foto's dat ongeveer 1,5-2 minuten kost, per foto. Dat begrijpen jullie vast wel.

Ik groet jullie vanuit een sfeervol en zonnig Bologna. Ciao!!